DAMLA VE DENİZ
Dayanamamıştı damla, nur bakışlarına güneşin,
İstemeyerek buhar oldu, tutunamadı denizine.
Uçup bulutlara karıştı hasret bakarak sevdiğine.
ESARET
Seversen bir kere uzakları,
Af çıkmaz zaten, hasretlere.
Çağırır durmadan ölüm,
Ayaklarda demir prangalar.
EŞİKTE
Düştüğümde yalnızlığın kollarına,
Faydasızdır sevdalıya ilenmeler,
Giden gitmiştir, gayri faydasız,
Abdalın yalnızlık türküsüdür,
VEDA
Bir gün çekip gideceğim buralardan,
Yeminler olsun bir daha dönmeyeceğim,
Çok ağlayan olmayacak ardımdan,
Çok ağlayan biri olacak arkamdan,
VEDA II
Bu şehre senin için gelmiştim,
Zulümleri yırtmıştım hükümlere rağmen,
Azrail’i atlatıp, narı geçmiştim,
Dağları aşmıştım kan ter içinde,
TUTMAK
Bir damla özdüm
Düştüm nur suya
Eritir sevda ateşin
Şerbet tutarım.
UZAKLARA BAKAN ADAM
Uzaklara bakan bir adam vardı,
Sırtında harbeden dünya yükü,
Aklında hep bir fersah ötesi,
Göğsünde nurlu onuru vardı,
UZAKLARI SEVMEK
Uzakları sevdin mi bir kere dönüşsüz
Ölümü en baştan yiğitçe seveceksin
Her gece sahile oturacaksın zil zurna
YİRMİLİK
Henüz yirmi yaşındaydım,
Yirmi delikanlı güçündeydim.
Yirmi genç adamdan önce,
Yirmi koca dağı aşarken
YAŞAMAK
Heyecanımız vardı çocuksu
Kör ebe bile oynamamış
Kıvılcımları dahi yanmamış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!