Sina Akyol Şiirleri - Şair Sina Akyol

Kargaları ürküten ezan sesi
sabaha değiyor.

Sabah bana değiyor.

İçim acıyor.

Epey uzak yıldızda
epey uzak yıldızda

ben sapsarı uyudum

Kim değer bana? Kim-

Ben seninle
uykular, uykular,
uykular uyudum.
Sana erken sabahta
taze değdim.
Meğerki göğsüne

Cancağ'zım, otursaydık
kavun lezzetiyle!

Söz ki derindeydi,
eridi, hamur oldu;
işte onu lezzetiyle!

-I-

Sabahın serinliğiyle yazıyordum; güneş
hınzır bulutla çekişiyordu.

-II-

Dokunsam, diyordum
kadim sesli rüzgara.

Tenha kıra uzandım,
göl hayatı inceydi.

Geceleyin orman, çalar borazan.
Uyanır asker, tüfengine sarılır.
Boşa gayreti! Üç beş Köstebek
namluları delmiştir.

***

-Yalnız değildim ki orda...
O çıplak
göğün altında,
sabahtı! ormana karışan
bir sabah
gibi indim

- Turgay Kantürk'e, umutsuzlukla!

24. sayfa

Sen üşüdükçe
yorganım da üşüdü.

Işığı terk etmeyen pervane


hala gölgemle.