Simyacı İle Bir Kalp Şiiri - Gürsel Çopur

Kırılmıştı çatılar, kırık kalpler ile beraber Okyanusun çehresine bir sabah damlası uğramamıştı henüz Henüz serçeler çıkmamıştı kuş saraylarından.. Başak mateminde poyraz esintileri vardı Takvimler yırtılmış dağlar yerinden oynamıştı Bir kalp aynası, hala aynı yerinden kırılmıştı. Kasvetli bulutların çilesi bir avuca sığmıyordu artık, Hamalların terleri deryadaki balıkları ıslatmıyordu Bir tuz ile akşam sofrasına kapı dayayanlar vardı Kapılar hep aynı yönden açılıyordu Kalpteki kıvılcımın ev sahipliğinde Bir kalp aynası, hala aynı yerinden kırılmıştı. Haciz gelmişti asırlık çınarın toprak örgüsüne Şehzade bardaklarına katre dünyası sunulmuyordu ya, Kırgın dalında hüzün sıkletine müptela yapraklar Düşüyordu..düşünüyordu..düşüyordu..düşünüyordu.. Kainat bir terazi ister, her zulüm izmaritine! Düşüncenin düşmemesi için bir hilkat uğruna! Bir kalp aynası, hala aynı yerinden kırılmıştı. Gürsel ÇOPUR