Şimdi tam da ordayım işte,
Bir uçurum kenarında.
Aydınlık yarınlar ya dibinde,
Ya da üstünde ömrümün.
Şimdi tam da ordayım işte,
Kimsesizler sokağında...
Kimi kaldırımda uyumakta,
Kimi bir bankta...
Ve gözlerimde
Eskiden kalma bir hatıranın yokluğu
Ağlamaklı...
Ayrılığa teslim oluyorum bir kez daha.
Bir kez daha ölüp,
Yeniden dirilmeye gayret ediyorum.
Bir kez daha
Sensizliği yaşıyorum...
Şimdi tam ordayım işte
Uzansam tutacaksın elimi
Çekip çıkaracaksın beni,
Yeniden hayata bağlicaksın belki...
Belki yeniden umut olacaksın,
Gözlerimdeki yaşı belki dokunmanla sileceksin
Şimdi tam ordayım işte
Yokluğunun tam ortasında...
Ben hep söyledim yine söyleyeceğim,
Senden başka kimsem yok benim.
Sen benim anamsın,babamsın, aşımsın,
Kardeşimsin, kadınımsın,çocuğumsun,
Sen benim nefesimsin, soluğumsun
Allah'tan sonra ibadet ettiğimsin...
Sen benim herşeyimsin...
Şimdi ordayım,tam da orda...
Gözlerinin baktığı yerdeyim.
Çevir kendini yüreğine
Ve bir kez daha sor bakalım
Ayrılık bir sarkaç mı...
Yokluğum seni bu kadar mı mutlu edecekti...
Kayıt Tarihi : 9.10.2017 11:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!