Şimdi Şehrimde ben 2009 Metin Erk

Şimdi,
Bütün gençlik yıllarımın,
Yaşanmışlıklarımın geçtiği
Sokaklarında Denizli'de,
Yapayalnızım işte.
Neredesiniz ey, sıcacık anılarım.
Neredesiniz,
Bir aşağı bir yukarı her gün
Volta attığım arkadaşlarım.
Bütün yüzlere, yabancıyım sokaklara
Ne tanıdık bir sima, ne bir merhaba.
Her yer, her şey değişmiş
İstiklal,
Delikli Çınarda.
Ne Meserret kahvesi yerinde
Ne Çınar Oteli .
Hiç görmemiş sanki sokaklar beni
Oysa, oralara bin yıllık aşinaydım.
Dedim ya tüm yüzler yabancı.
Bundandır yüreğimdeki sancı.
Bu, yıllar sonra ikinci gelişim,
Bu, tekrar bakışım sokaklara.
Acaba sorusuyla.
Paydosta Liseden dönerken,
Küçücüktü yolun tek tekcisi
Kaybetmiş onu ''Koca Lise caddesi''.
Şehrin şirin, daracık sokakları,
Kaybolmuş ''Şeytan Pazarı''
Müze şimdi ''Vakıflar hamamı''
Yok olmuş Selçuklu Ulu Cami,
Yanında İtfaiye, dolmuş durağı.
O, yorgun insanları çeken
Yıpranmış kaldırım taşları
Bir bir sökülüp atılmış.
Oralarda yiten yıllarım gibi.
Ne acı, ne acı.
Her şey bana taş gibi yabancı.
Ama zaman ve mekan
Bir seni silemedi,
Orkul Parkından, bu şehirden.
''Koca Lise''den,
Anılarımdaki öksüz mazimden,
Birde sensiz acıları.
Ne zaman görsem,
Sen yüzlü yabancıları.
Alevlenir sana hasret yüreğim.
Bir duygu seli gözlerim.
Her zerresi her anı.
Her damlası yaşadı bu şehirde
Dolaştı bir bir,
Şimdi yabancı olduğum kaldırımları.
Sensizlikle depreşen şu anları.
Gelmedim yıllardır, gelemezdim hala.
Kahrolası kader, anamı aldı ya
Sabaha karşı adım adım ''Enver Paşa''da
Adını sordum bulvara.
Bir sana hasretim bu yerde,
Bir de, ölümün aldığı canım anama.
İçimdeki kin bundan bu şehre.
Yanarım seni burada kaybettiğime.
Bir de anamı katlettiğine