mahpusluk kale gibi sıktı beni bu şehir
musluklarında akan su değil sanki zehir
sokakları pis kokar her yeri çöp yığını
tuzak tuzak üstüne çözemezsin ağını
evdeki balkonlara mahkum olmuş çocuklar
anneler çaresizdir hep hüzünlü hep ağlar
suyu bile parayla şu illüzyonist şehrin
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
