Şıkışmak Şiiri - Tuğba Yazıcı

Allahım içim çok sıkıştı dünyalara…
Melisa ve umuta…
Emine bulutlara…
Ağzı süt kokan narinimize, sıla bebeklere…
Allahım çok sıkıştım ben özgecanlarda…
Dünyanın her yerini ölüm sarmış.
Allahım ikbale çok sıkıştım…
Ağzı süt kokan kanlı seccadelere sarılı bebeklere…
Gazze’ye Çok sıkıştım allahım…
Beş vakit namazdan çok her boşlukta, cenaze namazı kılınan Gazze’de sıkıştım ben.
Anne benim içim dünyada çok sıkıştı..
Yoktan yere,
Toprak kokan bedenlerde kaldı aklım.
Ahmet minguzzide sıkıştım, ekmek parası için Katledilen Ata emredeyim…
Hepsi içime sıkıştı buraya sıkıştıramadım anne.
Affedin beni…
Sizi toprağa iten ellerdeyim,
sancıyan ve midemin ağrısından uyuyamadığım gecelerde…
Ben büyük yastayım allahım.
Ben bu gecelerde çatladım da ağladım damarlarımdan,
Susamıyorum öyle içim sıkışıyor ki,
İnsanın helalinden toprak olması lazımdı.
İnsana, kadına, bebeğe, hayvana toprağın helali lazımdı.
Canice katledilen…
Susuyorum..
Temizlenmek İstiyorum allahım…
Sadece çok sıkışıyorum .
Tesadüf yaşadığımız bu dünyada …