Şiirlerin hatırı için.

Şiir var kara gün içindir; sakla!
Günü gelince çıkar ortaya...
Şiir var sevgiliyi takar oltaya...
Kimi şiir sitem eder, kahreder,
Deli eder.
Kimi şiir hep metheder...
Kimi şiirin gözü vardır bakar,
Gönül gözüyle,
Kiminin kulağı vardır işitir...
Fısıltıları bile...
Kimi ateş gibi yakar közüyle...
Çoğu aslında sitem eder...
Kimi hain kimi kaypak,,
Kimi perişan mı perişan...
Çoğu derbeder.
Girer adamın beynine,
Ne beyin bırakır, ne yürek...
Külliyen harap eder.
Kimi çiçeğin rengini, çoğu,
Kokusunu bırakır üstüne...
Denizin mavisiyle boyar gözlerini,
Güneşin ışığıyla bezer yüreğini...
Şiir vardır riyakar, şiir vardır vefakar...
Çoğu güler yüzüne; çoğu da ardından,
Alay eder.
Şiirler sitem eder; vefasız olanlara,
Şiir var kaş göz eder...
İşve eder naz eder...
Kimisi de şifa gibidir; sevdiğinden ayrılanlara,
İlaç gibidir şurup gibidir.
Şiir var ölü, şiir var diridir...
Gerçek şiir, hatırı sayılır biridir...

14/Eylül/ 1999/Ankara