Şiirlerim Konuşur Benim Yerime!

Ne zaman tarifsizce özlesem
Anlatır yüreğim seni kaleme
Kalem yazar durur
Özlemlerimi şiire
Dertleşiyorum
Şiirlerimle
Hüzne gömülüyorum
Kendime bile susuyorum
Şiirlerim konuşur benim yerime.

Sensizliği nasıl anlatsam sana
En zoru da anlatmak aslında
Sessizliğe sığınıyorum
İçime kapanıyorum
Ne sen sor
Nede ben söyleyeyim
Derler ya; Çoktan öte öyleyim.

Her dem çareler arıyorum
Çaresizce, çaresizliğime
Ölünürmü hiç özlüyorken
Ölmüşüm gibi hep özlüyorum.

Karanlık zindandayım
Issızım, sensizim
Meçhullerdeyim
Kayıp viraneyim
Deliyim divaneyim
Tanınmayacak bir haldeyim.

Özlenince hissediyorum
Feryadımı duy istedim
Bende çok özlüyorum
Özledim can bildiğim
Özlemiyle kavrulduğum
Birtek sensin çok sevdiğim
Haykırıyor her dem yüreğim.

Yaşamak bu işte yaşıyorum
Uçamıyorum, göçemiyorum
Kendime küskün biçareyim
Kanadı kırık bir pervaneyim
Kendi eksenimde dönüyorum.

İkimizde bazen suskun kalınca
Hasret dumanları bizi sarınca
Boyun büken güller solunca
Kanar kalbim yokluğunda
Durur zaman acının ortasında
Canım yanar çaresizlik yorunca.

Özlersin arayamaz, soramazsın
Lal olur ya dilin, konuşamazsın
Özleyince işte bende böyleyim
Bağlanır ellerin dokunamazsın
Sallanır yaprak gibi koca bedenim.

Dokunmak damla damla sana
Bulutsuz sağanak yağmurum
Bedenim kök salsın yanında
Hasret gibiyim toprağıma
Can bulsun kanında, canında
Hissetmek istiyor seni ruhum
Sevginle dolsun taşsın yüreğim
Vuslat istiyorum senli iki cihanda.

19. 07. 2025
Kalb'i Bahar!