Şiirler'de Ağlar Şiiri - Ferhat Koçoğlu

En son "ne okudun" bir mezar taşının üzerinde
Yaşanmışlıklar mı, , ayrılıklar mı,
Sadece isim,
Sadece fitursuz bir başlangıç, belkide zamansız bitmiş'lik.
En son hangi kitabı okudun baştan sona
Ve en son ne zaman ağladın, "avuç içine silerek gözyaşın'ı"

Sonra soğudun dünyaya , bit pazarında satılık gibiydi evlilikler ve koca şiddeti ve ihanetler
Haraç mezat giden ömür.:
"Çok severek mi derin izler "bıraktırdın" yüreğinde".
siyah morlukları sakladın gülüşlerinde
Ah be kadın,!! sen kendine ne yaptın.!?
Saçlarına taçlar yakışırdı oysa ki,
yolunmuş haykırışları dinliyor şimdi sokaklar
Sen en son ne zaman bir çiçek kopardın sevdiğinin dilinden
Yada farkedildin kendi içinde kayıplardayken

Şiirler de ağlar bazen
"simleri" dökülür allı pullu sevdaların
Işıklar söner, perdeler çekilir, "kahretsinler" başlar sonra..
Dilinin dönmediği "Keşkeler " çöker boğazına
gidenlerin aklı kalanlarda,
Kalanların aklı gidenlerde kalır,
Hiçbir mutluluk doğru adresini bulamaz bazen.
Merek etme
Benim gibiler eceliyle ölmez bu sevdayla,

Az sonra ölecek bir hastaya", bugün iyisin, "der gibi baktı gözlerime"
Sonra bir "giz gibi" ölü sevdalar heyulası
Sonra diretmişliği gözlerimden anla , bir telefon sesinde
Ruhsuz bir evde , ve yüreğindeki yangında
Hoşçakal dediğin son sözlerinde , adının geçtiği her yeri ateşe vermek istedim

Siyah bir hüzün adını koyar ayrılığın
Ben seni bu şehirde kaybettim, şehir ağladı
Ben seni şiirlere yazdım, şiirler ağladı
Ve sen canımı dişlerine takmış bir vedaya
Selamı okuttun
Teşvikiye de Minareler ağladı

Pamuk şekercisiydim oysa çocukluğunun
Taaki o yıllardan beri seni mutlu etmeye çalışan bendim
Sigaramın katranı kadar acıydı dilindeki her söz, ve yaşanmışlıklar
Ve sonrası olmayan bir keşifti ölmek, yok sayılmaktı sevmek aslında
Bazen şiirler de ağlar, okuduğunda farkedersin

Şimdi soruyorum sana
En son ne zaman başın "okşandı" çocukluğunda
En son hangi oyuncağını kırdın ben büyüdüm diyerek
En son ne zaman keşke çocuk kalsaydım dedin
Hangi pişmanlıklar denizini geçtin dibi delik tekne ile
Ya.! Alabora olan mutluluğun.!!
Nezaman burun buruna geldin bir ayrılıkla
"Neden müttefik kalamadın bir kadının kalbine
Dedim kendi kendime
Kafamdaki soru yağmurlarından kaçarken
Ayrılığa tutuldum
Bazen de gitmek gerek diye düşündüm
Gidelim buralardan yüreğim, bırak şiirler ağlasın

Belki buluruz sevecek birini bu kayıp şehirde dedim, ve kayboldum bu ıssız devran da