Bunca yıl, boşuna yaşamışım...
Sahip olduğum tek şey kalemlerimdi...
Kağıtlarımı saymıyorum...
Çoğu kez, kullanılmış müsveddelerin üzerine yazdım çünkü...
Kalemi elime her aldığımda, bir yerden sonra kelimeler eşlerini buluyordu...
Ahenk tamamlanıyordu...
Yazılarım, bir öğünlük yem oluyordu martılara...
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta