Şiirim Şiiri - İlyas Gültekin Sevdayelleri

Ahh şiirim,
Beni kim kurtaracak bu ecelden?
Sözlerin en büyüğünü etmemişmiydim ben sana,
Nerden çıktı bu ayralık.
Nerden kapıldık bu veremin rüzgarına,
Kaybolduk biz şiiirm,
Önce gök yüzü çekti maviliğini,
Sonra bulutlar küsüp ağladı.
Birer birer yıkıldı şehirler,
Türküler sustu, yağmurlar ağladı şiirim..
Ahh şiirim gelsen bahar gibi,
Kuşlar adını fısıldıyor baksana,
Ay bile geceye küsmüş, aydınlatmıyor baksana mor melek.
Sen yoksun diye gündüzün güneşi çiçeklere zehir ve de zemberek.
Dön evine şiirim,
Soba yanık hala, içinde özleminin közü tütüyor.
Oturduğun sandalye hala sıcak,
Dön seni bekliyor açmak için ektiğin o çiçek..