Ben Mehmet’in kızı Gevher
Bu sabah bir simitçi tablasında uyandım güne.
Yüzümde gezinen poyrazdan bildim şehrimi;
Toprağıma istiflenmiş bina kutularında,
Birer ikişer sokağa dağılan yorgun ve asık yüzlerde
Gördüm, İstanbul’un yeni haritasını.
Yeni bir uykusuzluğa uyanıyordu şehir.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
