Oturmuş şair bahçede bir güllere bakar bir ağaçlara
Alır kağıdı kalemi, yazar diline geleni
Hanım gelir karşısına
Bir şaire bakar, birde mutfağa
Masa üstündeki bomboş tabağa
Verir veriştirir, yüzün buruşturur
Bize şiir değil, para lazım der
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
