Şiir kuşları... Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Şiir ekerler taşa kuşlar, taşdan da şiir çıkar.
Deli mecnun gibilerin, yanar yüreği.

Kış kıyamette bahar şenliği,
Al/dır belki, doğanın rengi.
Ap/ak duvak yaparlar, açar duvak misali,
Bahar dalları...

Ak, şiirden duvak, tabiatın ak gelinine...
Aşkın sihirbazı, kederin şeyhi;
Bir hu çekimi...

Uçmakdaysa, kalbin altın kafesinden,
Kuşdur şiir, bağlasan durmaz,
Uçar, kanat çırparak enginlere...

Akşamdan mayalanır, gerek yok dokuz aya,
Kalmaz haftaya, aşk ile büyür cenin;
Doğar şafakda...

Ay yüzlü mü gül yüzlü mü,
Kederli mi?

Bir selamı olsa, ya da tebessümü,
Olur gözyaşı da...

Gökyüzüne, denize yazar kuşlar,
Bir de suya,
Sadece su anlar dilinden;
Bir de kuşlar.

Kuşlar ötüşürken anlaşırlar...

Vaktiyse saatiyse,
Çıkarır başını evinden, guguk kuşları,
Yeni yep yeni, bir şafak doğar...

28/Eylül/2009