II/ yalnızlık
ölümün meçhul künyesidir şiirime kazınan hüzün;
ki vicahiye çevrilmiş dilsiz beyazlığı
yıkım sonrası bir taş duvar/süpürdükçe tortusu kalan.
*gözyaşları da çiçek açar*; ki azıksız kaldığında toprak
tuz tadı göğüslerini emmeye başlar mavi gökyüzünün.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Yalnızlık Şimdi.
Tebrik ederim. Çok güzel şiir...hissettiriyor...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta