Şiir Gibi Sevdalar Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Şuramda, yüreğimin doruğunda
İnceden bir sızı, kurşun yarasında.
Delice bir ateş, yürek sızısında
İlmek ilmek ördüğüm sevda, gece karasında.

Rahat durmaz içimdeki asi savaşçı,
Bulamaz kendini kaybolmuşların arasında.
Uçurumun kenarında, son yaşamlara,
Kanı yerde kalan ayrılıklara,
Ecelin tecellisinde çırpınan son bakışlara...

Tufanlar kopsun artık yalandan sevdalara!
Çünkü gerçek aşklar, uğruna verilen savaşlarda
Çok aşk öldü...
Kimi hâlâ yaralı.

İşte bu yüzden sevdalara hiç şiir yazmadım.
Ama şiir gibi sevdalar yaşadım,
Uçurum kenarlarında ölüme beş kala.

Türkü yakmadım çeşme başlarında,
Hiçbir aşka yelken açmadım,
Derya olan gözyaşlarımda.

Uçurumun kıyısında bir fulyaya kaptırdım gönlümü,
Yok yere harcadım, daha baharın başındaki ömrümü.
Ne bir saç örgüsüne, ne vuruldum
Ne de bir hilal kaşa...

Benim gönlüm hep zemheri;
Vurulmuş bir kara kışa.

Bakma sen böyle konuştuğuma,
Aldırma gözlerimdeki iki damla yaşa.
Küskünlüğüm, sevdaya değil,
Kavuşamadığım o masum aşka...