Şiir Defterimden

Bilmiyorum gözyaşlarım bir gün ulaşır mı sana
Bilmem kalbinde olur mu sızlayan küçük bir yara
Seni unutmam demiştim
gelir mi bu hiç aklına
Bir gün inanır mısın paylaştıklarımıza
ben de senin bir parçandım
Ne olur bunu inkar etme
Bakışların
Gülüşünün
Ne olur bunu inkar etme
Sonrası olmayan her anı tatmaktır hayat
Belki ölümü de sevmek gerek
Vicdan kırıntılarıyla dağlar seren önüme ölüm
Ardıma bakmam şimdi varken
Ama dönüp dönüp baktıran ölüm
Tek bir adım atmadı yorgundu yine de
Çarptığı engellerden dönerken olduğu yerde
Gökyüzüne bakıp maviyi görmesi
Derin bir nefes alıp gülümsemesi yeterdi
Ama
O
Kendi derinliğinde
Boğulmayı tercih etti
Yazıp sakladıklarım
Yırtıp attıklarım
Ben korkak bir yazarım
Kendim kadar yakın bulur yazarım da sizlere
Bir de içimden okudukça okumak gelse
Bir kadeh şarap içtim
Ne şarap var ne kadeh
Uzaklardaki aşkıma sarıldım
Öptüm
Kulağımda saatin tik takları
pek çok zamanlar aştım
İşte o kökler beni korkutan
Sevda suyunu değil de
Şevet şarabını sana sunan
Hayat bir papatya ise ruhumla yücelip aşkımla büyüyen
En küçük yaprağını hak eden biri olsa
Çoktan ölse de o yaprak içimden koparınca
Bir gün odamla başbaşa bir şey keşfettik
Gözümüzde yaşlarla
Lawrence yaratımı
bir dünyada
Bilip de kirleten
Bulup da öldürenlerin arasında
En zoru değil mi ki her cümle bir doğruya varacak
Bilmek için öğrenen
Bilip bilip öldürenlerin arasında
Pek çok çiçek gelmiş de biraraya
Meğer papatya buymuş aslında
Çoğulun bireyleşmesi
Kusursuz demokrasi
Papatyamı büyütürdüm hep o masum hayalle
Yok saymak kolaydı bilmezden önce
Papatyam yeşersin diye okuduğum o romanda
Nereden bilebilirdim
Yine geçmiş oldu bir düşünce
Bilim adamlarınca
Bilince
Niye kızdım ki böyle
Alt tarafı bir düşünce

Keşfetmek istiyorum bir kediyi tapılası sevmeyi
Tüm ihanetleri savunur buluyorum kendimi
ve gerçek denen o sokaktan bana bakan kediyi
Sizin sokakta kaç kişi bu kadar kendisi
Asla gizlemez kendini yalanlar ardına
Sizden fazlası var bu şirin yaratıkta
Kiminiz köle olmuş paraya
varamamış yalnızlığın tadına
Kendine yetmeyi öğrenememişler
Huzur nedir
keyif nedir
nerededir
Bilemezler

Görünmeyen uzaklara bakıp durmayın
Kör gözlerle sokakta aldanmayı bırakın
Baksanıza buraya
Bakıp da görsenize
Bakın artık sobanın yanındaki kediye

1992
şiir defterimden

Ey aşklar Tanrısı
Ey barışın düşmanı
bir aşk yarat bana
sevda olsun bahara
merhem olsun yarama
Sonu yalnızlık mı hep içimdeki baharla
Yaşamak mı arta kalan aşk kırıntılarıyla
Bir şairle buluştum
Yiteli epey olmuş
Yalnızlık buysa eğer korktuğum kadar yokmuş
Korkusuzca yaşarken yaklaştırır kendine
Meydan okudum sanıyorsan bulursun kendini içinde
Yada kaçmak ondan ne boş bir çaba
Tüm yaşadığın kaçak hayatı olduktan sonra

hayat bir papatya ise
Ruhumla büyüyen
Aşkımla yücelen
En küçük yaprağını
hak eden biri olsa
Çoktan ölse de o yaprak
İçimden koparınca