Şiir bahanesiydi hayatın

Ben hiç şiir yazmadım
Bir sırrım vardı
Birkaç şiir okumuşluğum
Hepsi bu
Şair değildim şiir neydi
Sahi bir insan şiire düşebilir miydi?
Ellerine bulaşık hüzünler dururken

Ne zaman kendimi kaybetsem
Bir esinti gelirdi saçlarından
Sonra yolunu kaybetmiş göçebe kuşlar
Darboğaza kilitlenmiş kelimeler
Geçmek bilmeyen şiirsel ağrılar
Ben saçlarında kaybolmak istedikçe
İçine çekildiğim kalabalıklar

Evet, ben hiç şiir yazmadım
Yazmak istedikçe kayboldum
Satır aralarına kimliğimin
Kayıptı sesler
Issız bir limana dümen kırdım
Dinle(n) dim
Martı çığlıklarıyla ses buldum
Aradım eskitilmişliği

Şimdi yorgun rüzgârlar selam çakıyor yeni günlere

Bir şarkının sözlerine asılı kalmış
İki yabancı şehrin yolcularıyız
Şiirlere bile uzak duran…