Sığıntı Şiiri - Şahin Ceylan

Gözyaşıyla tanıştım seninle beraber
Neden hep sevilen değil de seven terk eder
Anlamadın ki anlamadın, bu gözler seninle güler
Sen gideli ben de yere batası tütüne sığındım.

Canım sıkılır seni hatırladıkça
Hiç çıkmıyorsun ki aklımdan, ne yapayım
Umudumu kesip senden, unutmaya çalıştıkça
Ben de kahrolası korsan şiirlere sığındım.

Sözüm geçmiyor ne kalbime ne de aklıma
Yitirdim artık tüm benliğimi, el atında bir kayıbım
Baktığın her yerde sen çıkınca karşıma
Ben de sensizliğin yazdığı şarkılara sığındım.

Seni sevdim seveli çok mutsuzum çook
Anlıyorum seni sevmekmiş meğer en büyük ayıbım
Baktım ki senden bana hayır yok
Ben de senden en uzak yalnızlığa sığındım.

Şimdi ise günahıyla sevabıyla bir derbeder
Umutsuz bir umudun yollarını durmadan gözler
Acı duydukça dalan, hayal alemlerinde kaybolan
Sensiz her anında ciğerine çektiği duman duman
Ve seni hatırladıkça ömrü biraz daha kısalan
Yerinden yurdundan olmuş bir sığıntıdır
Aşkınla yanan!