Sığınma Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Sadece iki gün olmuştu.
Sebebini bilmediğim,
Bilmek de istemediğim,
Anlatamayacağım bir his ile…

Duygularım
Kanat çırpıyordu gökyüzüne.
Büyüsü bozulmasın diye
Nedenleri sormadım,
Sorgulamadım hiç.

Hayallerimle baş başa kalmak için,
Nefes alan tüm canlılardan uzaklaşıp,
Mutluluk denizinde kaybolup
Başka bir hayata akmak istedim.

Alışmaya başlayayım derken —
Yine
Koptu kızılca kıyamet.
Sevinç bana göre değilmiş meğer…

İki gün,
İse çok uzun bir süre.
Sığamadım bir türlü ardından.
Gönlümün limanından,
Yalnızlığı ve hüznü bırakıp
Çekip gitti tüm gemiler.

Geç kaldı…
Zamanı gelmişti artık.
Her zamanki gibi — fazla olan her şey
Geldiği gibi hızlıca
Ayrılıp gitti.

Mutlu olmama sebep olan,
Güzel bir bakışta gördüğüm
Masmavi bir yürekmiş meğerse.

Tekrar baktığımda
Aynı gözlere —
Maviliklerin yerini
Gri fırtınalar almış.

Alışılmış bir yaşam…
Toplu olmasa da, hüzünler peş peşe.
Sadakatle bekleyen
Yalnızlığa döneceğim.

Gerçek ve ben,
Her zamanki gibi baş başayız.
Her zamanki sonsuzluk ile
Çaresiz…

Sadece yalnızlığın kollarına sığınacağım.

ADG
13/05/2017