İstanbul sabahlarını okşar bir meltem sesi
Öyle okşardı içimi sesin ve nefesin
Sığındığım koca bir limandı bir avuç yüreğin
Öyle bir ihtiyaçla tutunurdum ellerine
Kumral saçlarından uçuşuverirdi yalnızlıklarım
İstanbul’un erişemediğim büyüklüğüne erişirdim seninle
Boğazın mavi sularını serperdim gözlerine
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var