Sığınaksız Şiiri - Fatma Gül Demir

Anlatamadığım bir yalnızlığın
kuyularına iniyorum gözlerim kapalı
Ne öfkem diniyor
Ne de ben dinleniyorum
Hâlâ tanrıyı lanetleme saatlerim var
Sevdiğim her şeyi yok ettiği için
Bir odaya kapattığı için beni hiçlikle
Ve yoklukla belimi ezip
duymadığı için sancılarımı.
Herkesin 'şükret' le ruhunu doyurduğu bu yerden
gitmek istiyorum tüm parçalarımla
Annem de sığınabileceğim evim değil
Ev ol istedim bana sığınak ol.

Ruhumun çıkmaz sokaklarında
bir yabancı gibi geziyorum.
Tenime değen her rüzgarla biraz daha savruluyorum,
biraz daha sarsılıyorum
önemini yitirmiş her şey gibi.