Siğaram Şiiri - Hacı Veli Soylu

Siğaram

Tek ben vardı bende, bir de siğaram,
İki duman çekip efkar dağıtsam,
Ben beni bulurum işte o zaman.
Enginlere sığmam yüksektir yuvam,

Ne zaman aklıma düşerse hemen,
Gece, öğle, sabah vakit beklemem.
Vefalı dostumu candan severem,
Hemen oracıkta bir duman çekem,

Bazı yerler yasak imiş bana ne,
O isterse ben bulurum bahane,
Bak kenefler ne güne de durur be,
Çekerim içime nefes nefese.

İçme! Kanser olursun diyorlar,
Var mı bahanesiz ölüm, uşaklar,
Bi, çok içmeyen de tanır idim ben.
Çoğu da kanserden mefta oldular.

Bir nefeste ciğerime çekerim,
Çektiğim an alevlenen siğaram,
Haz üstüne haz katmanlar eklerim,
Işığında aydınlanır benliğim!

Güneşli havada gölgedir duman,
Yağmurlu havada şemsiyem olur,
Her an yanımdadır, hiç ayıramam,
Ya o bensiz, ya ben onsuz olamam,

Veli’nin yazdıklarına bakmayın.
Bundan sonra hiç siğara yakmayın,
Vücudunu heba yere yıkmayın,
Nemrut pisliğidir, aman sakının.