Önümde boş bir kağıt var şu anda.
Düşündüğüm şey bunu nasıl doldurabilirim değil.
Neden bu satırları yazdığım.
Senin için yazıyorum hayatım.
Seni anlatıyorum satırlarımda.
Senin o gülüşünü anımsıyorum, sıcaklığını.
Ellerim seni yazmakta gecikmiyor artık.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
bir markete girip iki çikolata alıyorsun yalnız kalmasınlar diye.. hımmmm!?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta