Kızıyordun ya, söyleniyordun kendi kendine
Seni de sigaraya alıştırıyorum diyordun. Aslında alıştığım sadece SENdin.
Seven insanın bahanesi çok oluyormuş. Senden önce bunu bilmezdim.
Ben içtiğin sigaranın dumanını bana uzatmanı sevdim.
Şimdi her ne kadar sen uzatmasan da, sigaramın dibini bir başka çekerim içime.
Aslında canım istiyor diye değil de seni bana hatırlattığı için çoğu zaman.
Birde, adımın sonuna ‘m’ ekini koyup haykırdığın gelince aklıma, sarılıyorum sigaraya.
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta