Sıfırdan sonsuza. Şiiri - Kürşat Çek

Her şeye sıfırdan başlıyorum,
yeni doğmuş bir bebek gibi, adım adım,
adım ağzında yürüsün istiyorum.
Cinsiyet ayrımı yapmıyorum gözlerine baktığında,
bebeklerim diyorum sahipleniyorum,
Sağlıklı olsun da..
Hiçbir zarar gelsin istemiyorum, kirpiklerini koruması için yaratmış sanki Allah..
Evlat acısı yaşıyorum henüz onsekizimde..
Karşımda gözlerinden ayağına kadar cennet olan bir anne,
alıp gidiyor başını,
dünyamın merkezinden.
Yollar yol oluyor, git git bitmiyor sanki. Çok uzakta.
Kilometreleri hesaplayamıyorum,
metreler uzaklığı kilo ise ağırlı temsil ediyor, uzaklaştıkça ağır geliyor hayat.
Taşıyamıyorum bu duyguyu, taşınacak cinsten de değil.
Her şeye sıfırdan başlıyorum,
yok oluyorsun biraz,
biraz var oluyorsun,
biraz hiç olmuyorsun.
Olmak yada olmamak oluyor bütün mesele.
Kendimi bir ipin ucunda buluyorum, boğazıma takılan şeylerden oluyor sen olmadığında.
Sensiz boğazımdan geçen tek şey,
şey,
her şeyi bir kenara bırak, saçların uzamış mıdır?
Kestirdiğinde çok üzülmüştün,
uzun zaman oldu uzamıştır saçların..
Altı üstü bir kıl parçası, ama biraz incelersem beni milattan öncesine götürüyorsun,
ilk insanda denen kıl parçası gibi.
Hani o kadar özene bezene yaratılmış
kusursuz, kıvır kıvır, upuzun..
Kıldaki keramet oluyorsun.
Tek teline zarar gelse, ben yıkılıyorum.
Her şeye sıfırdan başlıyorum,
istanbul gibiyim iki yakam bir araya gelmiyor,
köprü kuruyorum senle sensizlik arasına,
geçişler pek bir pahalı oluyor, hatta canıma maal oluyor.
Tüm dünyanın en gözde insanı oluyorum, seni seviyorum çünkü.
Dünyanın en zengin insanı oluyorum daha sonra,
sana verdiğim değer tüm dünya borsasını alt üst ediyor çünkü..
altın değer kaybediyor,
çünkü üstüne ilk defa bir insan bu kadar değer veriyor..
Sen kıymetini bilemiyorsun,
dünyaya kıyamet oluyor..
Her şeye sıfırdan başlıyorum,
başlayacak hiçbir şeyim yok..