Şifa Şiiri - Yüksel Güney

Şifa
Dünya sevda tasında,
İçenlere şifadır,
Sevmeyi bilmeyene,
Izdıraptır, cefadır...

Cömert olup verene,
Hem verirken gülene,
Sevabını bilene,
Mutluluktur, şifadır...

Ağlarken baba ana,
Dokunmuyorsa can’a.
İşte böyle insana,
Acı çekmek revadır...

Gerçek mutluluk varsa,
Onun adı KU’RAN’sa,
İnsanını aldatansa,
Birkaç yudum sefadır...

İster ağa, ister bey,
Bilir misin gerçek ney,
Kul’u nâr’a sokan şey,
Hem heves, hem hevâdır...