Şifâ Şiiri - Faruk Yaşa

Karanlık çökünce Galata’nın üstüne
“Bir zamanlar...” diye başlıyor cümlelere.
Nice âşıklar geldi geçti yollarından
Kimi şifâ buldu aşktan
Kimi medet umdu taştan.
Ben hep seni umdum çiçek yüzlüm
Ne hikâyeler yazdım sana da
Hezarfen’in denize düşürdüğü mektuplardaydı hepsi
Ulaşmadıysa merak etme çiçek yüzlüm
Tüm yakarışlarım,
Sözlerim, hayallerim, kurduğum düşlerim,
Gördüğüm rüyalarım senmişsin hep
Şiir oldun artık her ânımda ve her anımda…