Bir hastane odasında,
Ölümü bekler hasta.
Bir mezar taşında,
Yavrusuna ağlar ana.
Bir ekmek kuyruğunda,
Geceleri eser hasret rüzgarı
Geceler yaralar insanı.
Kapat gözlerini bu gece
İzin verme yaralamasın seni.
Tatlı rüyalara dal bebeğim
Değiştim dersin
Sıradan hayata merhaba!
Okul,iş,ev
Iyiyim işte herşey ıyi
Bir gün gelir
Uyuttuğun sen
Gelmiyor iki kelime bir araya
Sen gelmeyince onlarda gelmiyor.
Seviyorum diyebiliyorum sadece
Seni... diyemiyorum.
Kayıp arşivlerde arıyorum
Bulamıyorum,seni!
Zalime dur demezsen,
Gün gelir et yığınları içinde,
Kanlı ellerinle canını ararsın
Can pazarında...
Okuyun çocuklar!
Kitap okuyun,
Şiir okuyun.
Okudukça büyür umutlar,
Yazdıkça yeşerir dünya.
Ağlamayı gülmekten çok sevdik belki
Mutlu olmak derken bile içimiz ağladı.
Sevinirken üzülmekten korktuk,
Komedi izlerken dramı aradık,
Doya doya hayatı yaşamak isterken,
Duvarlar ördük dört bir yanımıza.
Kavuşamamaktı aşk.
Yazmaktı gözyaşlarıyla yastığa,
Mavinin siyahla buluştuğu gecelerde.
Hayallere sarılmaktı,
Buz beton duvarlara bakarak.
Sıcaklığı aramaktı titrerken,
Vururlar doğru insanın
Hem bedenine hem ruhuna
Umursanmaz hiç, ha var ha yok
En büyük darbedir bu ona; hiçlik
Temiz kalpler bozulmasın diye çırpınıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!