Hayatı yoktur.
Aşkımızın ateşi söneceği zaman
Bir anka kuşu gibi yeniden dirilseydi
Ne kaybederdik ikimizde hayatımızdan
Farkında değildik sönen ateşin hayatımızda sahip olduğumuz en önemli şeyi bizden alacağını
Bizi
Ve söndü ateş en sonunda
Bu sabahta özledim seni
Akan gözyaşlarım değil senden bir parçaydı sanki
Akmasın diye kendimi tuttuk.a daha çok aktı
Aktıkça ağladım ağladıkça yazdım
Ne zaman bitecek içimdeki sevgin
Sana olan özlemim ne zaman son bulacak
Bu sabahta diğerlerinden farksız oldu
Her sabah artan özlemin içimi paramparça ediyor
O kadar kötü oluyor ki artık öldüm zannediyorum
Ardından daha kötü oluyor önceki acımı arıyorum
Dün eve doğru giderken önümde bir çift yürüyordu
Kadın arkadan aynı sendi saçları seninki gibi güneş sarısındandı
Aşkımızın ateşi söneceği zaman
Bir anka kuşu gibi yeniden dirilseydi
Ne kaybederdik ikimizde hayatımızdan
Farkında değildik sönen ateşin hayatımızda sahip olduğumuz en önemli şeyi bizden alacağını
Bizi
Ve söndü ateş en sonunda
Bu gece aldığım kararlarıma bir yenisini daha ekledim
Hiçbir şeyi ve hiç kimseyi umursamayacaktım
sen hariç
İçimde bir tek senin özleminin oluşturduğu acı olacaktı
Evet böyle karar aldım
İçimde bir tek seni beslemek istiyordum
Bu sabah mektuplarını yine çıkardım
Kokusu gitmiş mi diye kokladım
Çok şükür gitmemişti, ama eskisi gibi de değildi
Tıpkı bizim gibiydi
Aldığım ilk mektubunda ne kadar da sevinmiştim
Aynı seninle tanıştığım gün gibiydi
Yaralanmış bir ruh taşımakta olan bedenim, yenilgilerden çıkıp gelmekte sevgilim.
O yenilgiye dahilsin.
İnzivaya çekildiğim her baharda öğrendim dirilmeyi.
"Bir varmış bir yokmuş" derler hani...
Aşkın küçük sandalı hayat ırmağının akıntısına kafa tutabilir mi ?
Dayanamayıp parçalanda işte sonunda...
İlk defa bu sabah kalemi elime alma cesareti gösterdim
Hep içimden geçirdiğim sabahında unuttuğum sözleri şimdi kağıda geçiriyorum
Tüm bunların sorumlusu benim kabul ediyorum
Zor bir insanım ve inan böyle olalım istemezdim
İnan değişmeye çalıştım sırf bitmesin diye
Sabah uyandığımda var olduğunu bilerek
Bekledim yine seni bekledim,
Gül bahçelerinin arasında,
Karadut ağacının gölgesinde bekledim,
Bakışlarını gözledim tozlu yolun ardından,
Yalnız senin sesini dinledim en sesli günlerde,
Ama sen yoktun belkide hiç olmamıştın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!