Seni yazmaya başlayınca kalemim
kendisine hükmeden dimağın ızdırabını çekiyor.
Kaleme düşmemiş kelamın, dile gelmemiş türkünün,
saklı kalan düşüncenin ağırlığını
ucunda taşırken kalemim; mürekkebi damlıyor…
Her damlasını kağıda bir melek indirir mürekkebin…
O mürekkep ki zifiri katranıdır gecenin…
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta