Sıddık Şiiri - Kitapsız Şair

SIDDIK

Nebinin en yakın arkadaşıydı daha çocukluktan
Ticaretle uğraşırdı, asla ayrılmazdı doğruluktan
Keskin bakışlı, seyrek sakallı, biraz zayıftı bedenin
Resulullah’a vahiy inince, iman edenlerin ilkiydin
 
İkna edici konuşur, İslam’a davet ederdin herkesi
Boşuna değildi Allah ve Resulünün onu sevmesi
İslam’ı ve Kuran’ı çok iyi bilirdi, Nebiyi iyi dinlerdi
Allah rızası için köleleri satın alır sonra azat ederdi
 
Sahabeler birer yıldız ise Ebubekir andırır güneşi
Kan bağı kurdu, kızı Aişe Resulullah’ın oldu eşi
Gece uyumaz sürekli teheccüd namazına kalkardı
Birkaç gün görmese onu, özler hemen yanına uğrardı
 
Miraç yolculuğu soruldu, bir umutla sana koşularak
Zerre tereddüt etmedin, mucize yolculuğu doğrulayarak
Yalanlayamadılar Resulü, döndüler geriye yüzleri asık
İşte o zaman herkes gördü, nasıl olunur Ebubekir Sıddık

Korkuyordun, mağarada bir şey olacak diye Nebiye
Elini ayağını tıkadın, çıkmasın diye yılanların deliğine
Dostun Nebi, korkma elbette Allah bizimledir diyordu
İki güvercin ve bir incecik örümcek ağı ile sizi koruyordu
 
Kaç defa Allah’ın yolunda malının tamamını dağıttın
Ömer sana imrenirdi İslam’ı tam ve eksizsiz yaşadın
Allah razı olmuştu ondan, haberini vermişti önceden
Cennetle müjdelenenlerden oldun, daha yaşarken
 
Peygamber yapılacak işlerde mutlaka ona danışırdı
Hasta iken, vekil olarak ümmete namazı kıldırırdı
Dininizi kemale erdirdim ayetini duyunca ağladın
Ayrılık vaktinin yaklaştığını ilk o zaman anladın
 
Vefat edince Allah Resulü herkesi sakinleştirdin
Dağılacak ümmeti Halife olarak tekrar birleştirdin
Yalancı peygamberler, inkârcı ve kafirlerle savaştın
Allah kelamı Kur'an’ı Kerim’i bir Mushaf’ta topladın

#kitapsizsairim

ŞİİR NO:027