Şiddet Şiiri - Yaşar Cerit

kırgın bir serçe miydi aşk, neydi
ömrün dumanlı mevsimlerinde;
yaprak kıpırdamıyor,
dolu yağan şu yağmurda!
gurur, acı ve gözyaşı,
yalanmış bu aşklar,
yalanmış meğer.
nerede verilen sözler,
edilen o yeminler,
niye bu hiddet?
Niye bu şiddet?
anladım anladım ki!
bozuk temeller üzerinde bir aşk,
sallandıkça,
ağlıyor gülen gözler,
sallandıkça,
kopuyor azar azar,
yok oluyor toz pembe umutlar.
sallandıkça sallanıyor,
dokuz şiddetinde!
en sonunda,
yerle bir oluyor hayatlar,
kaç yerde bu şiddet!
kaç yürekte kanıyor,
kaç yuvayı yıkıyor...
kim bilir?
kanayan bu yaralar,
kaç canları yakıyor,
çaresizlik içinde
teselli de kar etmiyor artık onlara.
Yıkılmasın umutlar,
Lale yaprağı kadar narinde olsa,
Mor çatılar altında,
Ezilmesin,silinmesin yaşamlar
Karanlıkta kalmasın,
Kalmasında sızlamasın bu aşklar.