Sibel Aydin Şiirleri - Şair Sibel Aydin

Ne dogan güne ahim var,
Ne batan günese.
Bir korku, bir hüzün kaplar bedenimi, niye?

Dur gitme! Son defa dinle;
Ne gecmisin karanligindan,

Bu aksam öyle garip bir fisilti var ki icimde
Geliyorum, sakin uyuma diyor
Icimde gecmisten kalma korkular
Agla; bozulacak mutlulugun, sonsuz yaklasti diyor

Sondur bu yakaris, bu elveda

Bir sefer baslattim gönül deryasinda
Iste o an fisildadi rüzgar, seni bana
Dökülen yapraklar bir haber agida
Sendin sen! Son gemiyi bekleyen tek basina

Aksamin safagina yazdim seni, sabahin ufkuna

Hep denizlerden coskun olsun istedin sevgin
Rüzgarin firtinasina, isligin karissin
Yagmurun damlalariyla, gözyaslarin aksin
Aksin istedin! ! !

Acabildikce actin yüregini,

Yine sigaran elindedir, dumani halka halka
Yine sarkilar dinliyorsundur belli hasretten yana
Senden kalan sitemler artik hatira bana
Tüterken sigaran bir nefeslikte bana yolla

Hic dinmedi yagmur gittin gideli

Bir sonbahar yapragiydi, ates düsürdü ocagima
Daglar yollarimi kesti, gelemem yar mezarina
Son tutunacak dalim sendin, avuc actim Allah`ima
Ya onu geri ver, ya sabir kat gönlümün duasina

Ayrilmam derken, kavusmak bir düs misali gönlüme

Birgün gideceksen,
Veda etmeden git.
Gözyaslarim kan olsun,
Aksin gönlüme.
Birgün gideceksen,
Beni öldür öyle git.

Olurda birgün,
Biterse umutlar
Kalirsam son seven.
Hesap sorma ayrilirken,
Ilk degilim ki giden.

Gözlerim kayip gidiyor, aksamin safagina
Dudaklarim seni söylüyor, ilerlerken sonsuz ufka
Mutlulugum esir olmus, kalmisim birbasima
Bir aksam üstü cikagel, neden diye sus sorma

Bahar gelip, cicekler actigi zaman düslerde

Bugün bir yildiz kaydi!
Gördügüm son kayan yildizdi.
Öyle bir boran esti ki;
Güllerimin yapraklari dörtbir yanda.
Üsüdüm!
Sensizlikte, senle avundum.