Sezsizce Ağladım Kimseler Duymadı

Sessizce Ağladım, Kimseler Duymadı

Sessizce ağladım, kimseler duymadı,
Geceye fısıldadım, yıldızlar sustu.
Bir rüzgâr esti içimde derinden,
Kırık dökük hayallerimi savurdu.

Gözlerimde biriken yaşlar,
Bir nehir gibi akıp gitti.
Söylenmemiş sözler boğazımda,
Sessiz çığlıklarla kayboldu gitti.

Geceler uzun, yollar ıssız,
Düşlerim yarım, umutlar sönük.
Bir zamanlar ışıl ışıl bakan gözlerim,
Şimdi gölgeler içinde donuk.

Anlatamadım içimdeki fırtınayı,
Kelimeler kifayetsiz, diller suskun.
Bir yürek var burada, paramparça,
Bir ruh var burada, yorgun ve yoksun.

Bir sabah olur mu bilmem,
Bu karanlık dağılır mı?
Belki bir gün bir melodi,
Ruhumun yarasını sarar mı?

Ama bu gece de sessizce ağladım,
Kimseler duymadı, kimseler görmedi.
Sadece bir gölge gibi geçtim dünyadan,
Bir yaprak gibi usulca düşerek…
Hamit Atay