Biraz boş bakmakla, kalmışsa gözler,
Ve karşısında sana bakan bir göz varsa,
Gözlerin devrilmişse o gözlere doğru,
Kırpırdamıyorsa, dikkatle bakılıyorsa,
Dalıp gidilmiş ise eğer,
Baktığın şey gözler değil,
Asıl sessizliğe bürünmek sessizlikte var olmak mı?
Sessiz olmak mı?
Kıyametler koparken ses çıkartmamak mı?
İçinde yaşadığın büyük çığlıklar mı?
Yada, doğrusu senin sessizliğinde saklı olan mı?
Hayat,fikir üstünde yüzen kağıt bir gemi,
Fikrin buhar olup, bulmuşken kendini.
Kalbini,sıcaklığıyla bırakan bir tebessümle,
Düşüncelerim,zorlasa da mutluluk yelkenlerini,
Kağıt gemi huzurunu,
Hayat kıyısında karaya vurmuş olarak bulur
Görmek ve bunu gecenin karanlığında bulmak,
Gölgen kadar yakın, erişilmeyecek kadar uzak...
Biraz hayal, birazda hayal kırıklığı,
Onların parçalarından bedene batanlar,
Kapatılmayacak yaralar, kaybolmayan izler,
Birde şu küçük ışık vardır ya; herkesin yürüdüğü,
Biz bugünü karanlık yaşıyoruz,
Gökkuşağını siyah beyaz izlerken,
Renkleri arayan kim?
Şimdi durgun hatıra,
Umudun tefeciye emanet,
Güneş gelir, gider,
Bazen Küser gider dünyadan,
Bazen barışıp gelir, sever.
Sarılır ısıtır sevdayla.
Yeni bir kavgaya kadar...
Yorgunum,
Hayata boncuk boncuk ter bıraktım,
Şimdi toparlayıp, kendime bir kolye yaptım,
Gözlerimi gökyüzünden alamazken,
Göz bebeklerim güneş yüzünden düşük yaptı.
Tırnaklarımla yolumu kazdım,
Aynanın aynasında boğulmak,
Duyguların yansımasının yansıması,
Bir masalın tekerlemesinde dönüp durmak,
Hayat işte;
Kendimizle beslenirken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!