Nur yüzlü bir pir-i fani kılığına girip,
Şeytan Cüneyd-i Bağdadi'yi kandıramadı.
Yirmi sene onun huzurunda hizmet görüp,
Şeytan Cüneyd-i Bağdadi'yi kandıramadı.
Orada şeytanın normal bir insan idi adı,
Onun dergahında hizmet görüp yemek yedi.
Her seferinde sen çok büyük alimsin dedi,
Şeytan Cüneyd-i Bağdadi'yi kandıramadı.
En büyük mertebeydi Cüneyt için Hak katı,
Hakka iman edip zikirle geçti hayatı.
Onun Hak rızasını kazanmaktı niyeti,
Şeytan Cüneyd-i Bağdadi'yi kandıramadı.
Ne yaptı ise onun yanından kopamadı,
Ne kadar uğraştıysa imanı kapamadı.
Onu kibire sevk etmek istedi yapamadı,
Şeytan Cüneyd-i Bağdadi'yi kandıramadı.
Yusuf şeytan Cüneyd-i Bağdadi'ye düşmandı,
Şimdi beni tanıdın da kovuyorsun dedi.
Sen ilk geldiğinde tanıdım diye kükredi,
Şeytan Cüneyd-i Bağdadi'yi kandıramadı.
Kayıt Tarihi : 3.7.2014 21:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!