Seyirhan diyormuş eski atalar,
Seyrine doyulmaz o manzaralar
Issızhan ecdadtan yadigâr kalan
Hüzünle yoğrulmuş anılar saklar.
Beyaz kireç boya toprak evleri
Bahçelerde rengli güz çiçekleri
Komşular toplanır ocak başına
Muhabbet doludur kış geceler
Seyran akşamları gözümde tüter
Ağaçlar yeşerir bülbüller öter
Bağı bahçesinde kekik kokar da
Ulubat gölünde yorgunluk biter.
Köylerin içinde bir başka yerin
Yaşanır sevdalar aşklar çok derin
Derman arayana şifa kaynağı
Boğazdan esiyor rüzgârın serin
Türkmenkızı der ki; benim köyümdür
Doğup büyüdüğüm kendi özümdür
Hasretini çekmek zor gurbet elde
Seyranım seyrine doyamadığım
Doğup büyüdüğüm Ana Vatanım.
29-3-2016…türkmenkızı…
Hatice Türkmen YurtsevenKayıt Tarihi : 30.5.2016 11:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
4. Dosya Köz Yaşlarım
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!