hasret...
hasretim
gurbet kalmışım kendime
öyle yaban ki bu eller
hiçbir çiçek ben gibi kokmuyor
epridi toprağım
bir zemheri vurgununda,
gömüldü çiçeklerim
kara çekmecenin gizli duvağına
yine kar
kısık kısık yağmakta,
Bir bulutun pembeliğinde gördüm ben
Dudaklarını
İki bina arasından metruk bir gülümsemeydi
Dokunamadım
Öylece seyrettim
Şeffaf perdenin ardıyla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!