Şeylaya Gider Şiiri - Hasan Arpaci

Olaylar vicdanın penceresinden,
Ah edip koşarak sevdaya gider.
Bahar mevsiminde bülbül sesinden,
Vah edip kaçarak mevlaya gider.

Kaderin elinde kuru toz gibi,
Hatibin dilinde cümle söz gibi,
Kalpleri kavuran kızgın köz gibi,
Sönerek sonunda deryaya gider.

Hayatın anlamı bilinmez yüce,
Yücenin adına koymuşlar hece,
Sonunu düşünsen tam bir bilmece,
Çözerken denklemi rüyaya gider.

Hasan senin derdin onulmaz yara,
Kim dayanır böyle bin ahu zara,
Kimi yürür gider bakmaz karara,
Gözünü yumunca şeylaya gider.

Hasan Arpacı, Üsküdar