Gözümüzün içine baka baka
İçimze çivi çaka çaka
Sıyrılıp gittiler aramızdan
Ölüm oruçlarında
Gülsüman Canan Şenay idik
Yüzükoyun uzanmışız kumsala
Başımızda buluttan bir gölgelik
Denize dalıyor gözlerimiz
Kum taneleri suya dönüşüyor avuçlarımızda
Seni seviyorum deyince
Süt liman bir mavilik oluyor koca deniz
Yılgınlık yok sevgilim
Çıkacağız bu ablukadan
Haydi topla yüreğini
Hücre hücre yıkacağız acıları
Ayaklarımızın altında kalacak
Zulüm sarayları
Gecenin kimsesiz bir vakti
Saat sabahın ikisi
Uyku değmiyor gözlerime
Kapanmıyor kirpiklerim
Balkonda oturuyorum
İkinci demlik çayı da bitirdim
Bir çığlık dolaşıyor damarlarımda
Alev alev yanıyorum kendi avucumda
Durdurup bir şey söyleyemiyorum kendime
Yörüngesini arayan gezegen gibiyim
Hiç ait olmadım ki bu kainata
Gözlerim
Ödünç bir mutluluk vermiştin bana
Dünyam değişmişti seninle
Hallaç gibi dağılmıştı kara bulutlar
Maviye dönmüştü birden gök
Bir umut yeşermişti içimde
Ve korku vardı hep bir yanımızda
Bir kadın ağlıyor içimde
Gözyaşları ıssız bir ırmak gibi
Akıp gidiyor hayatın kıyısından
Yüreği yangın yeri
Tırmandıkça yükseliyor dağlar
Cehennem çukuru gibi
Yağmurlu bir akşam üstü
Seni bekliyorum
Gönül testimdeki şarabı
Ela gözlerine doldurarak
Sevgine bandırarak
İçmek için
Bilemedim ben haddimi
Kimimki ben sevdim seni
Bakmadan bu halime
Kimimki ben sevdim seni
Ela gözleri sürmeli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!