Şeyhmus Sevilmez Şiirleri - Şair Şeyhmus ...

Deli rüzgarlar eser, şu yaralı bağrımda
Soğuk bir kış gününde, gidişin hep aklımda
Geldim peşinden ama, izlerin kar altında
Anladım ki kaybettim, yoksun artık yanımda

Kardelenler misali, del karları çık da gel

Onu anmak,
Bir sigaranın canına kıymaktır,

Çekilen her nefeste rahatlamak,
Dönüşümlü içilen bir izmaritteki ruj lekesine
Dudakları kondurmak,

Çatı katının karanlık köşesinde,
Bırakılan bir ayakkabı kutusuydu unutulan
Ve üzerine,
İlmik ilmik dantel örmüştü, örümcekler,

Bu küçücük çeyiz sandığına sıkışıp kalmıştı

Bir alırken odur sana bin veren
Cennetten bir VATAN olur toprağım
Bin bir nimetiyle ikramı seren
Bedene ruh KATAN olur toprağım

Sana bakılınca güzel bir bağsın

Kısa zamanda
Uzun yılları yaşadım sayenizde,
Gizli kalmış bir yanımı keşfettim gönül hanenizde

Bana şair dediniz(!) , kendimi şair sandım,
Bilemedim haddimi, kağıt kaleme bandım..

Bir doğum sancısında, ıkınırken zaman,
Dürüstlükten kaynamış su istiyor anılar
Ümitler, bembeyaz düşleri sererken yatağa,
Dünler;
“ Ha gayret yavrum, az kaldı” diyor
Cinsiyeti belirsiz doğmamış bebeğe

Yine dolanır başım,
Yine gözüm kararır
Belki sevinir diye bekler yürek sararır..
Ümitsizlik duygusunu kaçıncı kez yaşadım,
Sayısını bile unuttuğum tekerrürler,
Bıkıp usanmadan yaşanan devri daimler,

Hayat kovanında,
Sadakat petekleri inşa edilirken,

Meleklerce,
Açan rengârenk umutlardan
Sevgi alınmış,

Onbir nüfusu bir toprak dam örter
Evin büyük kızı, Züleyha bacı
Yüreğini pembe hayaller dürter
Mutluluğun azı, Züleyha bacı

Boş vakitlerde televizyon izler

(T) ek başına kalmış, düşmüş yatağa
…Hep sahipsiz kalan, tinerci çocuk
…Üvey baba kovmuş, dalmış batağa
…Ele poşet alan, tinerci çocuk
…Yaşı daha ne ki, belki on buçuk