Bir ömür kırıldın,incindin,döküldün.
Hep sustun hep sustun hep sustun.
Vurdular ensene ekmeğine çöktüler.
Hep sustun hep sustun hep sustun.
Seni sana küstürdüler tok yemedin kusturdular.
Hep sustun hep sustun hep sustun.
Ne ektinse bitçiler, bahçeni talan ettiler.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta