Her şeyden habersiz bir gün,gece çökünce evinize gerçek buz gibi önünüze serpiliyor evin insanlarla doluyor ama sen sessizsin, ağlayanlar peş peşe Allah korumuş lafları yankılanıyor ama senin hiç bir şey umrunda değil. İçin titriyor ama ağlayamıyorsun çünkü o kadar gereksiz sebeplerden gözlerin yorulmuş ve güçleşmiş ki soğukkanlı gibi duruyorsun tarihe geçen bir gün daha bir gülün solması ile son bulucak.
“ O kim ise yok artık ”
Sahildeyim saçlarımız rüzgarla karışık esiyor
Kokumuz rüzgarla harmanlandı
Uzun uzadıya uzaklara daldık
Tenimiz kumla buluştu
Ve anılar hatıralar birikti
Tek isteğim sakinlik ve huzur artık
Mutluluğu da geçtim
Bana saçma nedenlerden dolayı uğramayın
Bilmiyorsanız ne istediğimi adımı unutun
Umrumda bile değil artık
Millet ne der diye yaşamak
Geliyorum tekrardan ölmeyecekmişim gibi
Bildiğim tek şey senin olmayışın
Ama son bir defa
Düşmanın boğazına sarılmaya.
İnsan insanı böyle iter mi ?
Esen rüzgar seni getirir sandım
Bir parça kokunu,
Bir parça yüzünü,
Aklıma savrulan saçların arasından
Gözlerin geldi.
Buradaki denizdeki derinlik gibi
Göremedim yağmurlu günün kuşağını
Sevemedim kalbi taş olanı
Olumsuzluklar içinde aşk yapanı
Bulamadım hiç.
Derinlik kalbimin tek ortağı
Kalbimin en derin ormanınında yaşamak gerekliyse
Kaybolmayı,
Kayboldukça hayata yeni merhabaları bilmelisin.
Her adımında karşılaştığın çocuğun ellerini tutmalısın.
Yürüdükçe,
Küçülecek hayalleri, belki bir şeker belki de bir toka…
Havanın soğukluğu bulutlu
Içini ısıtan güler yüz güneşli
Kalbinin sesi şimşekli
Gel yarim bu kış uyku masalı
Umuyorum ki gülemiyorsun
Bir çığlık bulsam hiç susmayan...
Bağırdığımda canımı yakmayacak bir çığlık... Sustuğumda ise hiç dinmeyen derinliklerde🥀
Güzün gelmesini bekledim
Ay geçti yıl geçti,
Eskisi gibi sevmeni özledim
Ismin gökyüzünde asılı
Kalmış gibi
Sana hasret sana meftun.
-
Tuna Bozbey
Tüm Yorumlarşiir hayatınızda başarılar dilerim