Sevtap Sırakaya Şiirleri - Şair Sevtap S ...

Siz sadece gördüklerinizi mi değerlendirirsiniz?
Belim bükülmedi kırıldı benim.
Simsiyah ve ince gövdemin iki büklüm hali mi
size saniyeler süren bir ah dedirtti
ve bir o kadar saniyede unuttunuz beni…
ah fiziksel durum fiziksel tepkiyi dogurdu tabi;

kalbımde sızlayan bıseyler var;
gozume yaşlar dolduran;
sankı yara ustunde yara saramadıgım yok sayamadığım,
sankı ben degılım ıcımde benden gayrı bır ben var:
kımı zaman umursamadığım kımı zaman kendımı ondan cekıp cıkaramadığım.
coğu zaman ikilemde kalıp ben kimim algılayamadığım.

hayat öyle karmaşık hale geliyor ki bazen,
kuzen düşünüyorum da;
belki bir daha biraya gelmekte zorlanacagız,
kendi kararlarımızı vermeye basladık,
kendi yollarımızı çiziyoruz,
yaşamlarımız farklı yonlere akacak

içimde bir huzur, bir mutluluk
nedeni var mı, yok mu umrumda değil....
Allah bozmasın şu halimi...
ne hoş bir duygu bu:
gözlerim dudaklarıma nazire yaparcasına:
'mutlu, umutlu...'

Bazen gerekiyormuş insana başını koyup ağlayacağı bir diz
Anlaşıldı ki yaşanmıyor hayatta ne sevgili ne sevgisiz...

bizim ilişkimiz o boyutta değil miydi ki:
'sen bendin, ben sendim'
ben fazla kaptırdım anlaşılan kendimi;
seni o kadar çok sevdimki:
'aşkınla bittim aşkınla yittim'

Aşkı tarif edemem
üstelik hiç sevmedim ben
zorba, zorba biriydim
belki bir çakıl taşı,
belki sivri kuleydim.
Geçmedim lalezardan

ortalık bomboş kalmış herkes bir kenarlara kaçışmış... kimi tek tabanca kimi üç yapraklı yonca... avcılarının gözlerinde bile; kanatlarını cıptıkları kadar özgürler, yere inene kadar... zeminsiz özgürlük bu boşluk derin anlamlı sanki sağım solum dolu ama yalnızım der gibi mi? o engini bir kuş sürüsü ne kadar kaplayabilir ki? bir kus sürüsü ki; ayrı yönlere bakan zamanın sayacında insan misali hep aynı yöne akan...

bir umudum var; hazana yakın
ıraksak da sevdaya
herşeye rağmen sevgiye mahkum
'yaşanmak zorunda'

Ellerinden kayıp giden
benim yüreğim,
benim canım,
benim hayatım
Ne yazık ki kahramanım olmadın...