Sevmeyecektik Şiiri - Ferhat Koçoğlu

Gözlerindeki mührü kim kırdı
Hani göz göze gelmeyecektik bir daha
Habil gelse ağlamayacaktık
Kabile can emanet etmeyecektik
Yanıp kavrulsa da yüreğimiz,
Bir yudum su içmeyecektik sevdanın ellerinden
Hani biz birdaha sevmeyecektik ayrılığı

Yaşamayacaktık hayatı, diz boyu acılar içinde
Çiçek vermeyecektik hani, dallarımızı kıranlara
Susup kalmayacaktık haksızlıklara
"Unuttun mu çok acılar çektik biz
Hani bir daha çekmeyecektik "
Hani bir daha gitmeyecektik birbirimizden
Ekmeyecektik hicran tohumlarını toprağa
Hani biz birdaha küsmeyecektik.

Gönlüm razı değil seni yalnız bırakmaya
Taşların arasında ezilsem de
Kırılsa'da kanatlarım
Uçurum "da" olsa sevdalarım
Hani düşmeyecektik başka yüreklere
Kırılmayacaktı umudumuz sabahlara
Hani biz birdaha ağlamayacaktık

Artık inancım kalmadı sana
Bir savaş , iki kaybeden
Kanlar içinde kalmış bir beden
Sana bin parça oldum da ben
Sarmadın kanatlarını bana
bir daha dokunmadın yüreğime
yeniden doğacakken küllerimiz'den
Zincire vurdun Zümrüdüankayı
Hani biz bir daha savrulmayacaktık
Kaybolmayacaktık gözlerden.

Ve susmayacaktık hiçbir şarkıda hiç bir ağıtta rasyonel olmayan aşkları kaldıracaktık rafa
Anlamsız kalmayacaktı tüm cümlelerin, "soyut bir acıdan
Somut sevecektik" hani.!
hiç var olmayacaktık sevmek dışında,

Teslimiyet'im celladın kılıncın'da olsun istedim
Kılınç senin elinde
Azraille sen, zar atarken canıma
Seninle son kez göz göze geldim
Yapma dedim dur, nolur dur
seni iyi tanırım ben, ellerin titremez,
Merhamet etmezsin
Canımı dişlerine takmışsın da çoktan
Ölmemi bekledin
Kahkahalar karga rengi puslu gecelerinde
Beni öldürdün "de" , hani sevdama dokunmayacaktın, hani sevdama dokunmayacaktın