Sevmek Zamanı Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Kıştan kalma bir günü daha uğurluyorum.
Deniz soğuk, hava halâ serin
Ayaklarıma hafiften yalnızlığım değiyor
Biraz içim titriyor,
Bir an ürperiyorum!
Gözlerimin önüne,
Senin iyot kokan saçların geliyor.
Kirpiklerimden kasım yağmurları damlıyor
Yavaşça hüzünlere süzülüyorum
Soğuk ve suskun günler köşesine çekiliyor,
Mevsim nekahatte.

Şimdi,
Göçmen kuşlarına takılıp uçmak vardı diye
geçiriyorum içimden.
Yârin peşinden, uzak diyarlara kanat çırparak
Eteğime çakıl taşları doldurup
Dilek tutup tek tek denize atmak
Sonra;
Kalp şeklinde sıralamak hayalleri,
İçinede baş harflerimizi yazmak istiyorum
Aşkı yaşatmak ölümsüz kılmak adına
Hakkım olmayarak.

Hazan da olsa, kucaklamalıydık sonbaharı.
Rehavetin gölgesine gizlenmeden
Mavi mavi sevmeliydik bir birimizi.
Şimdi;
Durmak zamanı değil!
Kalkıp aşka gitmek, gururu yenmek vardı,
Diyorum kendime.
Parçalanmadan sevgi
İzin vermeden acılara,
Kirpiklerden düşmeden kasım yağmurları
Soldurmayalım yedi renkli baharı.
Mavi, beyaz ve pembe sevmeliyiz
Şimdi sevmek zamanı.

Kış gideli sen kaldın bu zemheriden esinti.

Gamze YAĞMUR