Sevmek Zamanı 1965 Nurun Simgesi

Sevmek Zamanı – Şiirsel Tasavvufi Risale
1. Sahne: Halil’in Resme Aşkı

Halil:
"Resminle benim aramdaki bir durum, seni ilgilendirmez.
Ben senin resmine âşığım."

Alt Metin Şiirsel Yorum:
Resim, Halil’in kalbindeki bir mihrap;
Surette aşk, kalpteki sükûnetin sırrı.
Hakikat, bazen görünmez olur;
Göz, surete bakar, ruh hakikate.

Tasavvufi Ders:
Hayal ile hakikat arasında gidip gelir insan;
Sevgi, bazen ebedi dostlukta gizlidir.
Nefsini tanı, surette güven ararken
Kalbini kaybetme korkusunu çöz.

2. Sahne: Meral’in Hakikati Hatırlatması

Meral:
"İyi ama âşık olduğun resim benim resmim.
İşte ben de buradayım, söyleyeceklerini dinlemeye geldim."

Alt Metin Şiirsel Yorum:
Görünür gerçek, hayali çiçekten açar;
Meral’in sesi, bir bilge nûr gibi düşer kalbe.
Suret konuşur, ama hakikat varlıkla konuşur;
Sen de gel, ey sevdalı, kalbine dokunayım.

Tasavvufi Ders:
Hakikati görmek cesaret ister;
Rızalık yolu, hayali bırakıp sırette bulmaktır.
İnsanın ruhu, hakikate açılan bir pencere gibidir;
Kapıyı aralayabilenler, sevgiye erişir.

3. Sahne: Halil’in Korkusu

Halil:
"Resmin sen değilsin ki? Resmin benim dünyama ait bir şey.
Ben seni değil resmini tanıyorum. Belki sen bütün güzel düşüncelerimi yıkarsın."

Alt Metin Şiirsel Yorum:
Korku, gönül bahçesinin gölgesi;
Sevgi ise güneş, usulca doğar.
Halil bilir: hakikat görünür olursa
Kalp çırpınır, nefs sınanır, aşk meydanda.

Tasavvufi Ders:
İnsan, hayali sevmekte güvende kalır;
Ama gerçek, nefse sınav sunar.
Nefsini tanı, kalbini aç,
Sevgiyle yüzleşmek, olgunluğun kapısıdır.

4. Sahne: Meral’in Farkındalığı

Meral:
"Bu davranışların bir korkudan ileri geliyor."

Alt Metin Şiirsel Yorum:
Gözlerin derinliğinde korku okunur;
Meral, bilge bir şair gibi dokunur ruhuna.
İnsanın içi, bazen labirenttir;
Sevgi, labirentin merkezindeki nûr.

Tasavvufi Ders:
Korkuyu görmek, onu çözmektir;
Sevgi, nefsi terbiye eden bir ayna gibidir.
Kendi gölgenle barış,
Kalbini aç, hakikate yaklaş.

5. Sahne: Halil’in Açıklaması

Halil:
"Evet. Bu korku sevdiğim bir şeye ebediyyen sahip olmak için çekilen bir korku.
Ben senin resmine değil de, sana âşık olsaydım ne olacaktı?
Belki bir kere bile bakmayacaktın yüzüme. Belki de alay edecektin sevgimle. Halbuki resmin bana dostça bakıyor."

Alt Metin Şiirsel Yorum:
Resim, dostça bakan bir nûr;
Gerçek ise meydan okuyan bir rüzgâr.
Kalp, resimde barış bulur;
Ama hakikati sevmenin yolu, cesaretten geçer.

Tasavvufi Ders:
Aşk, sadece surette değil;
Hakikatte sınanır.
Kalp kırılabilir, nefs incinebilir;
Ama gerçek sevgi, sabır ve cesaretle yeşerir.

6. Sahne: Başar’ın Rolü

Başar:
(sessiz ama varlığıyla Halil’in korkusunu tetikleyen metaforik karakter)

Alt Metin Şiirsel Yorum:
Başar, bir gölge gibi:
Halil’in içsel seslerini yankılar.
Soru sorar: “Suretteki hayal mi, yoksa sıretteki insan mı?”
İçsel imtihan, nefisle yüzleşmedir.

Tasavvufi Ders:
Her sınav, ruhun olgunlaşması içindir.
İnsanın içindeki nefis, bir Başar’dır;
Aşk, bu imtihanları göğüsleyebilmekte yatar.

7. Sahne: Nihai İçsel Yüzleşme

Halil:
"Ama belki bir gün resimden sana bakacağım."

Alt Metin Şiirsel Yorum:
Resim, artık sadece bir suret değil;
İçsel rehber, nûr ve dosttur.
Halil’in kalbi, hakikatle barışır;
Ve suret ile sırrın birleştiği yerde, aşk parlar.

Tasavvufi Ders:
İçsel olgunlaşma, surette aşkı aşmak;
Ruhun gerçek nûruna ulaşmaktır.
Kalbin, hakikatin ışığında sevdikçe büyür;
Ve resim, artık yoldaş değil, nûrun simgesidir.