Nihal'im Işığın İlk Hecesi Sensin

NİHAL'İN GEÇİDİ

bir harf düşer yapraktan
suskunluğun mürekkebine
nihal… adın bir yarık
zamanın sırtında

sen ki
ateşi üflenen çamursun
aynada yankılanan nefes
geceyi yalın sözle yaran
bir bıçak izi

bu eller ki topraktan
bu gözler ki sırça
sana dokunduğu yerde
eriyor hudut

“gel” dersin
ve bir nehir akar taştan
“git” dersin
ve dağlar unutur kendini

âşık mıyım yoksa
sâkit mi?
suya yazılan bir dua
ki okunmaz
okunsa da anlaşılmaz

nihal…
seninle başladı her şey
sessizliğin içindeki çığlık
varlığın sıfır noktası
hiçliğin tahtı

bana kalan
bir harfin gölgesi
ve sen
geçidin öte yüzünde
ışığın ilk hecesi…